بازگشت
رفیق بریالی با مااست!
اسدالله کشتمند اسدالله کشتمند

اين نبشه درست در روزهايي که زنده ياد رفيق محمود بريالي در بستر بيماری با مرگ و زنده گي پنجه نرم مي کردند،نگارش يافته بود و با آنکه برای چند ساعت کوتاه آذين بخش تارنمای مشعل گرديد،ولي از آنجايي که بادرنظرداشت وضع صحي روانشاد رفيق بريالي ايجاد ابهام مي کرد، مرا واداشت تا آنرا حذف نمايم و اينک که با دريغ و درد جانگداز ديگر آن رفيق شفيق و انيس روزهای بد ما رُخ به نقاب خاک کشيده است، يکبار ديگر اين نوشتار را که بيان عواطف و احساس دروني  رفيق اسد کشتمند همکار و رفيق ديرين رفيق بريالي فقيد است خدمت خواننده گان عزيز تقديم مي دارم .

((مشعل))

 

 

 

درین روزها  رفیق محمود بریالی که گاهگاهی رفیق کارمل زنده یاد با محبت «بری» خطابش میکرد، در بستر یاس آور ناخوشی افتاده است. دردی جانکاه شیره وجود شریف این مرد پر عزت انقلابی را می خورد.چه دردی برما! کسی که در طول بیشتر از چهار دهه سمبول تحرک ومبارزه وظرافتی مطبوع بود، امروز مارادر غمی جانکاه فرو برده است.

صدائی که در تظاهرات چندین صد هزار نفری هنگام سخنرانی های آتشین مورا بربدن انسان از هیجان راست میکرد، منطقی که در مذاکرات سیاسی طرف را به سادگی مجاب می ساخت، دیدی روشن وگویا درباره عمده ترین سمت گیری های سیاسی آینده جنبش ، پایداری به سنگینی سنگ خارا در مبارزه اجتماعی و ابتکاردر عمل روزمره وکار فهمی کم نظیر؛ چنین است پس منظر شخصیت کم همتای رفیق ما محمود بریالی که در کوره داغ مبارزات اجتماعی سالهای چهل قرن حاضر خورشیدی  وتجربه عظیم رهبری کشور ما در طول دوازده سال حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان، پرورش یافت.

امروز بریالی در بستر بیماری با سر نوشتی نا معلوم روبرو است. اوبا بیماری خطرناکی در جدل است. نتیجه این لحظات جانکاه هر چه باشد بر سرنوشت جنبش ترقی خواهانه افغانستان تاثیری بزرگ بجا خواهد گذاشت. زیرابود ونبود رهبران جنبش در هر برهه ای اززمان بر تحول آن بخصوص از لحاظ روانی تاثیری بزرگ دارد.

بگذار به معجزه علم، به بهترین تصادفات نیک زندگی تکیه کنیم، بگذار ازته دل خوش بین دردمند وآزرده خود ؛آرزو کنیم بریالی ما بازهم سالهای زیاد بار این زندگی خاکی را با ما بکشد.

بریالی برای ما یک گوهر ، یک موهبت طبیعت وزندگی ، یک اهرم نیرومند مبارزه اجتماعی ویک یار پخته شده در فرهنگ ودانش وحکمت شرقی بوده است؛ چنین بوده است وما دوستش داریم ، گرامی اش میداریم و برای ما کسانی که در همکاری روزمره، دوستی شخصی نزدیک با وی داشته ایم معلم ومرشد ما بوده است.

در طول سالهای پر تکاپوی حاکمیت انقلابی در افغانستان گام به گام در کار پرتلاش زندگی وکار برای ترقی وسرفرازی کشور ما، بیشتر از آنچه در زندگی روزمره تصور میشود، از رفیق بریالی آموخته ایم.بریالی انسانی با فرهنگ پرجوش وپر پهنا و وسیعا با مطالعه است.

درین لحظات غم انگیز وپر از یاس برای ما ، به همه کسانی که وضع نا مناسب صحی محمود بریالی خوشنود شان ساخته است می گویم : یاس وهم ننگ جاودانی نصیب شما باد! که اگر علیرغم همه دستاوردهای امید بار علم وطب ، بریالی عزیز ما دوباره دربین ما برنگردد، دربارگاه تاریخ خونین معاصر افغانستان جای جاودانه او در شرف وذهن بیدار ترقی خواهان افغانستان بمثابه فرزند صدیق حزب دموکراتیک خلق افغانستان ،محفوظ است.

اگر روزی او، دیگر دربین ما نباشد یادش را در صخره های بلند کوه ها، در شتاب رود های خروشان دره های سبز وطنش، در صحرا های سوزان خاک تفتیده افغانستان ودر ازدحام غلوی شهر های خاک آلود کشور آنسان که خودش همیشه دوست داشته است، مردمانی ساده و خوش نیت وامیدوار نسبت به آینده، به نام «برادر همرزم ببرک کارمل» زمزمه خواهند کرد. یادی بزرگ وگرامی از او بجا خواهد ماند.

موج بلند محبت بی خدشه عده بیشماری از رفقا و دوستان نسبت به محمود بریالی قلب پر عاطفه جمیله ناهید همسر ویار ویاور روز های دشوار محمود بریالی واین سمبول نجابت وخوبی راگرم تر نگهداشته است. بر ما همه یاران این دو انسان بی همتا است تا این موج محبت وعاطفه وسپاس نسبت به بریالی را پرجوش تر وزنده تر نگه داریم.

بگذار درین لحظات غم انگیز برای «جمیله ناهید» ، همسر مهربان وپر نجابت «بریالی» و فرزندان شان«رومان» و «مریم» هر آنچه را درزندگی خوب وبا صفا است آرزو کنیم.

 

 

 


December 10th, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
بیانات، پیامها و گزارشها